Charleroi is deel van het Waalse industriegebied, de Borinage, dat meer dan een eeuw lang gekenmerkt werd door kolenmijnen en zware industrie. De sluiting van de mijnen en de achteruitgang van de metaalindustrie eind 20ste eeuw hebben de regio zware klappen toegebracht. Het openbaar vervoer was in dit sterk bevolkte gebied met veel arbeiders van levensbelang en de NMVB had dan ook een zeer uitgebreid netwerk van tramlijnen, die vanuit Charleroi in westelijke richting gingen. Heden ten dage is van dit netwerk nog slechts een klein deel over en van de grootse plannen om een premetro netwerk op te bouwen is maar een klein deel uitgevoerd. Charleroi zelf heeft een bevolking van ruim 200.000, maar binnen de invloedssfeer van de stad wonen zo'n 400.000 mensen. Charleroi had een eigen trambedrijf, de Tramways Electriques du Pays de Charleroi (TEPC). Historisch was de situatie gegroeid dat de TEPC de tram- en buslijnen in het oostelijk deel van Charleroi reed en de NMVB, het nationale tram- en busbedrijf, de lijnen in het westelijk deel van Charleroi, een tweedeling die tot 1991 bleef bestaan. In 1962 werd de Société de Transports Intercommunaux de Charleroi (STIC) opgericht, die de activiteiten van de TEPC overnam. De TEPC kreeg zijn eerste bussen in 1932 en de STIC erfde dan ook een tram- en busonderneming. Erg groot was het bedrijf toen niet, met 12 bussen en een niet veel groter aantal 2-assige trams. De laatste trams reden in 1974, waarna de STIC een puur busbedrijf was. Het wagenpark van de STIC bestond aanvankelijk uit Brossel bussen, waarvan de laatste in 1969 kwamen. In 1972-1974 kocht men 79 Van Hool-Fiat bussen van het Brusselse model, waarmee de meeste Brossel bussen en de trams werden vervangen. Daarna schafte men de nieuwe Belgische standaardbus, de Van Hool A120, aan, waarvan er tussen 1977 en 1989 in totaal 69 kwamen. Als laatste kwamen in 1988 en 1990 nog 10 bussen van het nieuwe Van Hool model. Een interessante tweedehands aankoop betrof 11 Bus & Car Eagle 16 bussen van Brussel. Interessant waren ook de proefnemingen met de Van Hool Electrobus vanaf 1964. In 1991 werd de STIC opgenomen in het nieuwe Waalse openbaar vervoerbedrijf, de SRWT, dat zich als TEC naar buiten toe presenteert. De aanwezige STIC bussen kregen een 7 voor hun wagenparknummer.